Na een paar weken goed getraind te hebben sloeg het noodlot weer toe. Net zoals vorig jaar werd ik ziek. Nu was het buikgriep op dinsdag, woensdag dokter gebeld en hij vertelde me dat het normaal gezien van korte duur is. Dus met dat positieve nieuws probeerde ik mezelf op te peppen dat alles in orde ging komen. Donderdag nog steeds flauwkes en moe. Vrijdag nog steeds hoofdpijn, maar ik kon al terug smakelijk eten en heb voorzichtig gaan trainen.
Zaterdag was mijn eerste dag dat ik me terug goed voelde. Dus met volle moed richting Halle om 6 uur te gaan afzien.
Ik had dit jaar niet echt hulp langs de kant, dat achteraf bleek niet echt slim was. Het weer schommelde rond de 4-6 graden, grijs en mistig.
Om 3 uur klonk het startschot en we waren vertrokken. De eerste rondes lag ik vrij goed en het bolde goed. Achteraf bekeken had ik eerste 2 uren meer moeten consolideren. Na 1u30 koers binnengereden en snel drinkebus gewisseld. Toch een paar solo's moeten laten gaan die ik later terug kon oppikken.
2u45min ver, bijna donker en terug binnengereden, om camelbag&jas aan te doen, een andere helm met licht op en terug weg. 2-3min. verloren. Op dat moment al een kramp in mijn rechterbeen. Oei oei,... na een paar meters voelde ik al dat het licht op mijn helm ter ver vooraan was gemonteerd waardoor de helm als een enorm gewicht trok aan mijn nek. Ook de camelbag veroorzaakte een pijn in mijn onderrug.
De eerste 5 rondes na de stop waren absolute hel. Ik wist totaal niet waar ik zat, en gevoelsmatig met die lange stop en extra ongemakken van helm en camelbag, dacht ik dat ik ergens vanachter hing. Na 3-4uren race had ik een serieuze dip. Het was nu echt donker, en gevoelsmatig voelde elke put elk stuk modder extra zwaar aan. Als een wetenschapper me zou vertellen dat putten en modder veel dieper worden als het donker wordt dan zou ik volmondig zeggen dat dat klopt!
Ik voelde dat mijn benen vol melkzuur zaten. Een geschenk om de eerste 2uur te hard te rijden. Ik dacht er zelfs aan om te stoppen. De pijn in mijn nek, rug en de krampen in mijn benen leken wel in koor te zingen: "Stop maar Jan, het heeft geen zin meer!!". Ik voelde me als een geslagen hond...als dit maar goed komt.
Zeker het eerste stuk in het KLJ bos lag zeer slecht en hier moest er regelmatig een voetje gezet worden. Telkens ik de grond raakte schoot er byna een kramp in mijn been. 3-4 tal rondes voor het einde riepen ze me toe dat ik 3des lag. Dat kon ik bijna niet geloven, zeker met het slechte gevoel dat ik aan het rondbollen was. Dat nieuws gaf me wel een boost en er kon terug een rondje af van een minuut sneller.
De laatste ronde werd ik voorbijgestoken door de 4de. Dit nieuws kreeg ik pas te horen na den douche. 14seconden.....Miljaar... had ik maar geweten wie er voor, en wie er achter mij lag. Volgend jaar zouden ze het verschil tussen solo's en teams duidelijker moeten maken.
Hieruit blijkt nog eens het belang van een helper die de tijden in het oog kan houden, wat kan bevoorraden en tijdverschillen kan toeschreeuwen.
Achteraf gezien enorm spijtig, dan had ik mee op podium naast de Stoop gestaan, die een schitterende 2de plaats had bemachtigd. Proficiat Stoop!
Uiteindelijk denk ik dat blij mag zijn met resultaat, rekening houdend dat ik woensdag was ziekgevallen
4/31 (solo's)
21/85 (algemeen)
Zaterdag was mijn eerste dag dat ik me terug goed voelde. Dus met volle moed richting Halle om 6 uur te gaan afzien.
Ik had dit jaar niet echt hulp langs de kant, dat achteraf bleek niet echt slim was. Het weer schommelde rond de 4-6 graden, grijs en mistig.
Om 3 uur klonk het startschot en we waren vertrokken. De eerste rondes lag ik vrij goed en het bolde goed. Achteraf bekeken had ik eerste 2 uren meer moeten consolideren. Na 1u30 koers binnengereden en snel drinkebus gewisseld. Toch een paar solo's moeten laten gaan die ik later terug kon oppikken.
2u45min ver, bijna donker en terug binnengereden, om camelbag&jas aan te doen, een andere helm met licht op en terug weg. 2-3min. verloren. Op dat moment al een kramp in mijn rechterbeen. Oei oei,... na een paar meters voelde ik al dat het licht op mijn helm ter ver vooraan was gemonteerd waardoor de helm als een enorm gewicht trok aan mijn nek. Ook de camelbag veroorzaakte een pijn in mijn onderrug.
De eerste 5 rondes na de stop waren absolute hel. Ik wist totaal niet waar ik zat, en gevoelsmatig met die lange stop en extra ongemakken van helm en camelbag, dacht ik dat ik ergens vanachter hing. Na 3-4uren race had ik een serieuze dip. Het was nu echt donker, en gevoelsmatig voelde elke put elk stuk modder extra zwaar aan. Als een wetenschapper me zou vertellen dat putten en modder veel dieper worden als het donker wordt dan zou ik volmondig zeggen dat dat klopt!
Ik voelde dat mijn benen vol melkzuur zaten. Een geschenk om de eerste 2uur te hard te rijden. Ik dacht er zelfs aan om te stoppen. De pijn in mijn nek, rug en de krampen in mijn benen leken wel in koor te zingen: "Stop maar Jan, het heeft geen zin meer!!". Ik voelde me als een geslagen hond...als dit maar goed komt.
Zeker het eerste stuk in het KLJ bos lag zeer slecht en hier moest er regelmatig een voetje gezet worden. Telkens ik de grond raakte schoot er byna een kramp in mijn been. 3-4 tal rondes voor het einde riepen ze me toe dat ik 3des lag. Dat kon ik bijna niet geloven, zeker met het slechte gevoel dat ik aan het rondbollen was. Dat nieuws gaf me wel een boost en er kon terug een rondje af van een minuut sneller.
De laatste ronde werd ik voorbijgestoken door de 4de. Dit nieuws kreeg ik pas te horen na den douche. 14seconden.....Miljaar... had ik maar geweten wie er voor, en wie er achter mij lag. Volgend jaar zouden ze het verschil tussen solo's en teams duidelijker moeten maken.
Hieruit blijkt nog eens het belang van een helper die de tijden in het oog kan houden, wat kan bevoorraden en tijdverschillen kan toeschreeuwen.
Achteraf gezien enorm spijtig, dan had ik mee op podium naast de Stoop gestaan, die een schitterende 2de plaats had bemachtigd. Proficiat Stoop!
Uiteindelijk denk ik dat blij mag zijn met resultaat, rekening houdend dat ik woensdag was ziekgevallen
4/31 (solo's)
21/85 (algemeen)
